W hucie pracował już do emerytury. Zajmował różne stanowiska techniczne, kolejno jako kierownik Działu Planowania, Kierownik Zmianowy  w Hucie Cynku , Główny Dyspozytor Huty i najdłużej jako Kierownik Działu Zbytu i Magazynów. Kiedy w roku 1979 przeszedł na zasłużony wypoczynek nie zerwał jednak związków z hutą.
   Wkrótce powierzono mu kierowanie powstałą w 1984 roku Izbą Tradycji Hutniczej, której był współtwórcą i organizatorem zbiorów. Gromadził pamiątki i dokumenty dotyczące Huty  oraz hutnictwa na Górnym Śląsku. Był osobą jak najbardziej odpowiednią do tego rodzaju działalności ponieważ ukończył wieczorowo Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Katowicach uzyskując tytuł magistra historii, a tematem jego pracy dyplomowej było „Powstanie oraz rozwój hutnictwa cynku i ołowiu na Górnym Śląsku”. Wkrótce otworzył w Uniwersytecie Śląskim przewód doktorski na temat „ Przewrót surowcowy w górnośląskim przemyśle cynku oraz jego konsekwencje technologiczne  i ekonomiczne
[od 1870 r. do 1914 r.]”. Uchwałą Rady Wydziału Nauk Społecznych z dnia 27 lutego 1981 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych.

Poza działalnością zawodową wiele czasu i zaangażowania poświęcił pracy w organizacjach społecznych.
   Był czynnym członkiem zaangażowanym w prace Komisji Historii i Ochrony Zabytków Hutnictwa przy Zarządzie Głównym SITPH. W ramach tej Komisji wydane zostało  jego opracowanie pt. „Hutnictwo cynku na ziemiach polskich” . Dużo swojej pasji naukowej poświęcił odkryciu miejsca gdzie zlokalizowana była Kuźnica Walentego Roździeńskiego co zaowocowało kolejnym opracowaniem pt. „Topografia Kuźnicy Roździeńskiej”.
    Z okazji 150-lecia Huty Metali Nieżelaznych „Szopienice” przypadającej  w  1984 roku, napisał monografię huty pt. „150 lat Hutnictwa Metali Nieżelaznych w Szopienicach”.
  Na przestrzeni swojej pracy zawodowej opublikował  w różnych czasopismach technicznych wiele artykułów z zakresu historii techniki hutnictwa metali nieżelaznych. Był współautorem jubileuszowego tomu „Hutnictwo na ziemiach polskich” wydanego w 1982 roku z okazji  100-lecia stowarzyszeń inżynierskich w Polsce.
  Badał także dzieje swojego rodzinnego Janowa i napisał broszurę na temat jego historii         pt. ”Janów - od osady leśnej do gminy wielkoprzemysłowej” wydaną nakładem Księgarni św. Jacka w Katowicach.
  Całe swoje bogate życie poświęcił na gromadzenie materiałów do różnych opracowań historycznych , z których wiele nie zdążył nawet spożytkować.   Jego wiedza historyczna często była wykorzystywana w niecodziennych sytuacjach. To dzięki jego mądremu, głęboko udokumentowanemu  wystąpieniu Huta Metali Nieżelaznych zachowała nazwę ”Szopienice”.
  Był wieloletnim wykładowcą w Technikum Hutniczym w Szopienicach  i tam też propagował swoje kolejne hobby – filatelistykę. Od młodości zakochany w znaczkach pocztowych, zaraził tym swoich uczniów z technikum i przez 25 lat opiekował się Szkolnym Kołem Filatelistycznym. Wraz z licznymi członkami koła uczestniczył w wielu wystawach w kraju     i za granicą co zaowocowało medalami i dyplomami min. złotym medalem na III Międzynarodowej Wystawie w Ostrawie w 1978 roku.
  Od młodości związany z harcerstwem uczestniczył w Światowym Zlocie Skautów w Holandii w 1937 roku. Po 1956 roku ponownie włączył się do pracy w odrodzonym Związku Harcerstwa Polskiego. Jako komendant Hufca Szopienice organizował obozy harcerskie       w Ojcowie i Ustroniu-Dobce. Do końca żył ideałami harcerstwa : Bóg-honor-ojczyzna.
  Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego a w ostatnich latach życia również Związku Górnoślązaków i Klubu Inteligencji Katolickiej w Janowie.